Junakiem 123 wyprawa po złoto północy.

Wielkim krokami zbliża się koniec sezonu, a ja jeszcze jeżdżę motocyklem. Piątkowy ranek sprawił, że po kilku telefonach postanowiłem nie siedzieć w biurze, spotkanie miałem dopiero o 16, a od kilku dni w trójmiejskich mediach trąbią nieprzerwanie o pogłębianiu ujścia Śmiałej Wisły i związanym z tym poławianiem bursztynu.
Tak, więc o 10 i mimo, że pogoda nie rozpieszcza ubrałem się ciepło i pojechałem, dystans 50 km szybko pokonałem i już po 11 byłem na grobli prowadzącej na plażę przy ujściu Śmiałej Wisły do morza.

Trzeba się przygotować na pół godzinny marsz. Są miejsca, w których woda przelewa się przez groblę tak, więc dobrze jest mieć na nogach kalosze. Tego dnia wiał mocny wiatr i co chwilę padał deszcz, szedłem po grobli i nie mogłem zrozumieć, dla czego nie zabrałem czapki, to po raz drugi z tą tylko różnicą poprzednim razem świeciło słońce, tak źle i tak nie dobrze. Straszny ziąb i do tego zacinający deszcz dał mi we znaki na grobli.  Stąpając po kamieniach trzeba zachować dużą uwagę, śliskie i ostre krawędzie, chwila dekoncentracji, a można złamać nogę lub rozbić głowę tak jak jeden gość, którego spotkałem na grobli z rozbitą głowową. Siedział biedak na tyłku w wodzie, widać, że głową uderzył, rozbity łuk brwiowy, noga zakleszczona w kamieniach i butelka taniego wina pod ręką. Mijany mężczyzna poinformował mnie, iż dzwonił, na 112. Kiedy wracałem nie było go już na grobli. W momęcie, w którym dotarłem na plażę, pogłębiarka, która wyrzucała materiał z dna rzeki, skończyła pracę. Przyznam, że byłem trochę wkurwiony taki kawał drogi, deszcz, wiatr a oni przestali pompować. Trudno się mówi pokręciłem się trochę po plaży i kiedy znów zaczął padać deszcz zwinąłem się i wróciłem na parking. Wracając z Wyspy Sobieszewskiej spotkała nie jeszcze jedna atrakcja, most pontonowy został zamknięty w górę rzeki płynęły dwie jednostki, kuter i jacht motorowy. Robiąc zdjęcia w kadr mi wskoczyła toksyczna góra, hałda fosforogipsów w Wiślince.  Następny postój wypadł we Wrzeszczu, tuż przy ul. Słowackiego jest zamknięty szpital psychiatryczny. Mekka większości fotografów w Trójmieście. Nie jest problemem wejść na teren szpitala, dziury w płocie, szeroki wjazd od tyłu. Problemem jest dostanie się do środka. Wszystkie okna zakratowane, drzwi i okna, przez które można było wejść do środka zabite deskami. Pokręciłem się po terenie i znalazłem jedno słabo zabezpieczone okno…szpital-psychiatryczny