Na przystanku, który był przy starym budynku Lotu rodzice na krótko z autobusu ze mną wysiadali dostawałem krótkie upomnienia, aby do przedszkola na Ławniczej iść prosto bez zastanowienia. Tak Mamo tak Tato i kiedy tylko zostałem sam po kilku krokach mijałem Katownię przekraczałem Złotą Bramę wchodziłem w inny świat jak by zaczarowany. Przechodząc przez bramę prawie zawsze słyszałem „Rotę”, którą wybijały Gdańskie Carillony. Zatrzymajcie się tu, choć na chwilę, Ratusz „Rotę’ gra, ulice są wilgotne, Długa prawie pusta o tej porze ludzi tu nie wiele, magia tak niewiele brakuje, aby przenieść się w starsze wieki. Choć mury zostały coś jednak uleciało może to ja jestem starszy a może to miast się zmieniło. Ratusz już Roty, którą zamieniono na „Odę do radości” tak jak by ktoś chciał na siłę wszystkich uszczęśliwić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Kultura wypowiedzi nic nie kosztuje, zachęcam każdego do pisania komentarzy. Jeżeli jednak zamierzasz czepiać się błędów ortograficznych, chcesz komuś "dokopać" tylko dla tego, że zupa była za słona lub wściekasz się gdyż ktoś ma odmienne zdanie, a twój zasób słownictwa ogranicza się do przekleństw, to licz się z tym, że komentarz może zostać usunięty.